W ramach odmiany postanowiłem zająć się trochę innym tematem. Znalazłem przypadkiem ciekawa stronę poświęconą rakiecie V2. Jej przygotowanie do odpalenia wymagało sporo dodatkowego sprzętu i specjalnych pojazdów. Postanowiłem więc stworzyć taki zestaw i docelowo umieścić go
na wagonach kolejowych.A oto próbka moich prac.
1. Transporter drogowy do rakiet V2 Vidala.
Służył do transportu rakiet z miejsc rozładunku na stacjach kolejowych do miejsca magazynowania lub do stanowisk ogniowych.Miał 46 stóp /około 14 metrów/długości i ładowność 2400 kg/tj pustej
rakiety V2/. Konstrukcja była lekka, ale bardzo mocna.Miała przekrój zbliżony do litery A i wykonana była z rur. Została zaprojektowana przez Otto Dausa, szefa biura konstrukcyjnego w
Zakładach Tempo Vidal&Sohn Co. Jest niewiele danych na jej temat, ponieważ pod koniec wojny
właściciele firmy Tempo zniszczyli je.Bazujemy na kilku zachowanych zdjęciach ze zbioru Otto
Dausa. Mój model wykonałem na podstawie zdjęć modeli w większych skalach, ich instrukcji montażu oraz zachowanych oryginalnych zdjęć.
2.Opancerzone pojazdy do kierowania startem rakiety V2, zbudowane zostały na bazie 8-tonowego
kołowo-gąsienicowego ciągnika artyleryjskiego Sd.Kfz 7. Produkowany był od 1934 roku w zakładach Kraus-Maffei, a napędzany był silnikiem Maybacha typu HL62TUK. Tylna część została
opancerzona i mieściła 3 stanowiska dla kierowania startem rakiety i zapewnienia niezbędnej łaczności, zapewniając obsłudze bezpieczeństwo w momencie wystrzału. Pojazd poruszał się samodzielnie, a na większe odległości był transportowany na wagonach kolejowych lub przyczepach.
Często spotykane są zdjęcia z przyczepką przeznaczoną do transportu platformy startowej dla rakiety
V2. Ja dla swoich potrzeb wykorzystałem stary i niezbyt ambitny model firmy Roco-minitanks, w
wersjiSd.Kfz 7/1,czyli z zamontowanym działkiem przeciwlotniczym 3,7mm Flak 36. Po usunięciu
działka i otwieranych burt uzyskałem platformę do zabudowy nadbudówki. Korzystałem przy tym
ze zdjęć i instrukcji montażowych dla modeli w innych skalach. Nadbudowę wykonałem samodzielnie z tektury 0,5mm.
3. Ciężki artyleryjski 12-sto tonowy ciągnik kołowo-gąsienicowy Sd.Kfz.8budowany był w latach
1931-1944. Prototyty stworzył Deimler-Benz, podukcję seryjną kontynuowały zakłady Berlin- Marienfeld Deimlera- Benza i zakłady Kruppa.W końcowym okresie wojny produkowany był przez
zakłady Skoda w Pilźnie. Napędzany buł silnikiem Maybacha typu HL85TURKM. Służył do holowania ciężkich dział, mógł zabierać 13-stu żołnierzy. Wykorzystywany był także w oddziałach
obsługujących rakiety V2. Często w zastępstwie ciągnika Hanomag SS 100, holował transportery Meillera z załadowaną rakietą. Model pojazdu jest modyfikacją jednego z lepszych modeli rumuńskiej firmy Wespe. Na jednym ze zdjęć porównanie wielkości Sd.Kfz.8 i Sd.Kfz.7.
4. Przyczepa transportowo-podnosząca budowana z podzespołów wytwarzanych w zakładach Meillera z Monachium. Firma ta specjalizowała się w budowie samochodów wywrotek. Składała się z dwóch zasadniczych elementów. Pierwszym była kołowa rama transportowa z zamontowanymi w niej siłownikami hydraulicznymi, drugim była rama pełniąca rolę podnośnika pionującego rakietę na platformie startowej.Ważyła wraz z układem hydraulicznym ponad 11 ton. Umożliwiała taż niezbędne prace serwisowe. Przyczepa Meillera ładowana była rakietą z przyczepy Vidala, odbywało się to przy pomocy suwnicy bramowej. Transportowała rakietę na stanowisko ogniowe, tam pionowała ją, następowało napełnienie rakiety niezbędnym paliwem, ostateczne jej sprawdzenie przed mającym nastąpić startem. Model w wersji startowej jest przeróbką zestawu firmy Wespe. Wersja transportowa nie ma oznaczonego producenta.
5. Samochód ciężarowy marki Opel Blitz 3 tonowy w wersji S/napęd na tylną oś, produkowany
w latach 1937-1944 w ogromnej ilości około 20000 sztuk. Tutaj jako cysterna przeznaczona w zasadzie do obsługi lotnisk. W przypadku transportu paliwa oznaczonego jako T-Stoff, zabierała 2500 litrów czyli 85% pojemności nadtlenku wodoru/ inaczej wody utlenionej, oraz 360 litrów wody co stanowiło 15% objętości. w przypadku transportu mieszanki zwanej B-Stoff zabierała do zbiornika
3500 litrów.i była mieszaniną 75% etanolu i 25% wody..Pojazd posiadał dwie pompy, jedną umieszczoną z tyłu o wydajności 300 litrów/minutę i drugą ręczną o wydajności 95 litrów/minutę.
Napełnienie rakiety wymagało użycia 2-ch cystern , 3 pojazdy zabezpieczały start 2-ch rakiet.
Model cysterny wykonała firma Herpa.
6. Ciągnik/traktor/Haanomag SS 100, to bardzo udana uniwersalna i mająca szerokie zastosowanie konstrukcja.Zbudowany na potrzeby cywilne, w okresie wojny stanowił podstawawy ciężki ciągnik Wehrmachtu.Był produkowany od 1936 roku, do końca II wojny światowej, a po jej
zakończeniu po 1945 roku min. we Francji na potrzeby jej armii. Wraz z balastem ważył 6450 kg i posiadał 6-cio cylindrowy silnik D 85 o pojemności 8550 cm sześciennych. Mógł ciągnąć przyczepę o maksymalnym ciężarze 20 ton. Przyczepa Meillera+ pusta rakieta V2 o masie 4 ton wykorzystywała w pełni jego możliwości.
7. Przyczepa do transportu paliwa napędowego A-Stoff. Przyczepa z ciekłym tlenem holowana była
przez ciężki ciągnik Hanomag SS 100 na miejsce startowe rakiety. Składała się z dwuosiowego podwozia, na którym umieszczono zbiornik na ciekły tlen.Był on mocowany za pomocą specjalnego wzmocnionego szkieletu, zapewniającego bezpieczny transport setek litrów ciekłego tlenu.Do
wykonania modelu wykorzystałem kupione kiedyś podwozie, zbiornik wytoczył mi z drewna bukowego zaprzyjaźniony tokarz, elementy konstrukcji stalowej wykonałem z plastikowych profili.
8. Ciężka ciężarówka Bussing-Nag. W kolumnie pojazdów towarzyszących rakiecie V2 wykorzystywano też ciężarówki firmy Bussing-Nag o napędzie na jedną lub obie osie.Stosowano w nich sześciocylindrowy silnik diesla 105BHP. Ciężarówka ważyła prawie 6 ton/5900kg/ Jej zmodernizowana wersja z zabudowaną skrzynią ładunkową posiadała instalację do mobilnego
ładowania i serwisowania baterii akumulatorów dla rakiet V2. Wersja ze skrzynią ładunkową i plandeką używana była do przewożenia żołnierzy obsługi i zaopatrzenia.Model firmy Wiking.
9. Suwnica bramowa Freis/ Stabo była 15-sto tonowym dźwigiem portalowym wyprodukowanym w 1942 roku w zakładach Freis&Sohn we Frankfurcie. Miała zastosowanie przede wszystkim w wojskach pancernych Wehrmachtu.Przy jej pomocy dokonywano napraw ciężkich czołgów, wymieniano im silniki lub też całe wieże. Konstrukcja umożliwiała przejście z pozycji marszowej do
roboczej w ciągu 12 minut.Wykorzystywano przy tym system bloczków i ręcznych korb. Wyposażona była w trzyfazowy silnik elektryczny o mocy 10 KM. W przypadku braku zasilania mogła być obsługiwana ręcznie. Podnoszenie ciężarów odbywało się za pomocą bliźniaczych wielokrążków i 6-ściu 37 żyłowych ocynkowanych lin stalowych o średnicy 3/4 cala. Prezentowany
model wykonała firma Wespe z Rumunii, Jest to odlew żywiczny. Model można kupić jako gotowy
w położeniu roboczym lub jako model do samodzielnego montażu.Producent nie przewidział wykonania modelu w wersji transportowej i to stanowiło największy problem wykonawczy. Dla
jej złożenia korzystałem z dostępnych w internecie zdjęć.
10. Jednoosiowa przyczepka z zamontowaną pompą do ciekłego tlenu. Podwozie z przyczepki RocoMinitanks, nadbudowa wykonana samodzielnie z tektury.
11. Przyczepa z cysterną na B-Stoff wraz z dystrybutorem paliwa.podwozie od przyczepy nieznanej firmy. Nadbudowa wykonana z nadbudowy powyższej przuczepy. Reszta detali wykonana z tworzywa sztucznego.
na wagonach kolejowych.A oto próbka moich prac.
Służył do transportu rakiet z miejsc rozładunku na stacjach kolejowych do miejsca magazynowania lub do stanowisk ogniowych.Miał 46 stóp /około 14 metrów/długości i ładowność 2400 kg/tj pustej
rakiety V2/. Konstrukcja była lekka, ale bardzo mocna.Miała przekrój zbliżony do litery A i wykonana była z rur. Została zaprojektowana przez Otto Dausa, szefa biura konstrukcyjnego w
Zakładach Tempo Vidal&Sohn Co. Jest niewiele danych na jej temat, ponieważ pod koniec wojny
właściciele firmy Tempo zniszczyli je.Bazujemy na kilku zachowanych zdjęciach ze zbioru Otto
Dausa. Mój model wykonałem na podstawie zdjęć modeli w większych skalach, ich instrukcji montażu oraz zachowanych oryginalnych zdjęć.
2.Opancerzone pojazdy do kierowania startem rakiety V2, zbudowane zostały na bazie 8-tonowego
kołowo-gąsienicowego ciągnika artyleryjskiego Sd.Kfz 7. Produkowany był od 1934 roku w zakładach Kraus-Maffei, a napędzany był silnikiem Maybacha typu HL62TUK. Tylna część została
opancerzona i mieściła 3 stanowiska dla kierowania startem rakiety i zapewnienia niezbędnej łaczności, zapewniając obsłudze bezpieczeństwo w momencie wystrzału. Pojazd poruszał się samodzielnie, a na większe odległości był transportowany na wagonach kolejowych lub przyczepach.
Często spotykane są zdjęcia z przyczepką przeznaczoną do transportu platformy startowej dla rakiety
V2. Ja dla swoich potrzeb wykorzystałem stary i niezbyt ambitny model firmy Roco-minitanks, w
wersjiSd.Kfz 7/1,czyli z zamontowanym działkiem przeciwlotniczym 3,7mm Flak 36. Po usunięciu
działka i otwieranych burt uzyskałem platformę do zabudowy nadbudówki. Korzystałem przy tym
ze zdjęć i instrukcji montażowych dla modeli w innych skalach. Nadbudowę wykonałem samodzielnie z tektury 0,5mm.
3. Ciężki artyleryjski 12-sto tonowy ciągnik kołowo-gąsienicowy Sd.Kfz.8budowany był w latach
1931-1944. Prototyty stworzył Deimler-Benz, podukcję seryjną kontynuowały zakłady Berlin- Marienfeld Deimlera- Benza i zakłady Kruppa.W końcowym okresie wojny produkowany był przez
zakłady Skoda w Pilźnie. Napędzany buł silnikiem Maybacha typu HL85TURKM. Służył do holowania ciężkich dział, mógł zabierać 13-stu żołnierzy. Wykorzystywany był także w oddziałach
obsługujących rakiety V2. Często w zastępstwie ciągnika Hanomag SS 100, holował transportery Meillera z załadowaną rakietą. Model pojazdu jest modyfikacją jednego z lepszych modeli rumuńskiej firmy Wespe. Na jednym ze zdjęć porównanie wielkości Sd.Kfz.8 i Sd.Kfz.7.
4. Przyczepa transportowo-podnosząca budowana z podzespołów wytwarzanych w zakładach Meillera z Monachium. Firma ta specjalizowała się w budowie samochodów wywrotek. Składała się z dwóch zasadniczych elementów. Pierwszym była kołowa rama transportowa z zamontowanymi w niej siłownikami hydraulicznymi, drugim była rama pełniąca rolę podnośnika pionującego rakietę na platformie startowej.Ważyła wraz z układem hydraulicznym ponad 11 ton. Umożliwiała taż niezbędne prace serwisowe. Przyczepa Meillera ładowana była rakietą z przyczepy Vidala, odbywało się to przy pomocy suwnicy bramowej. Transportowała rakietę na stanowisko ogniowe, tam pionowała ją, następowało napełnienie rakiety niezbędnym paliwem, ostateczne jej sprawdzenie przed mającym nastąpić startem. Model w wersji startowej jest przeróbką zestawu firmy Wespe. Wersja transportowa nie ma oznaczonego producenta.
5. Samochód ciężarowy marki Opel Blitz 3 tonowy w wersji S/napęd na tylną oś, produkowany
w latach 1937-1944 w ogromnej ilości około 20000 sztuk. Tutaj jako cysterna przeznaczona w zasadzie do obsługi lotnisk. W przypadku transportu paliwa oznaczonego jako T-Stoff, zabierała 2500 litrów czyli 85% pojemności nadtlenku wodoru/ inaczej wody utlenionej, oraz 360 litrów wody co stanowiło 15% objętości. w przypadku transportu mieszanki zwanej B-Stoff zabierała do zbiornika
3500 litrów.i była mieszaniną 75% etanolu i 25% wody..Pojazd posiadał dwie pompy, jedną umieszczoną z tyłu o wydajności 300 litrów/minutę i drugą ręczną o wydajności 95 litrów/minutę.
Napełnienie rakiety wymagało użycia 2-ch cystern , 3 pojazdy zabezpieczały start 2-ch rakiet.
Model cysterny wykonała firma Herpa.
6. Ciągnik/traktor/Haanomag SS 100, to bardzo udana uniwersalna i mająca szerokie zastosowanie konstrukcja.Zbudowany na potrzeby cywilne, w okresie wojny stanowił podstawawy ciężki ciągnik Wehrmachtu.Był produkowany od 1936 roku, do końca II wojny światowej, a po jej
zakończeniu po 1945 roku min. we Francji na potrzeby jej armii. Wraz z balastem ważył 6450 kg i posiadał 6-cio cylindrowy silnik D 85 o pojemności 8550 cm sześciennych. Mógł ciągnąć przyczepę o maksymalnym ciężarze 20 ton. Przyczepa Meillera+ pusta rakieta V2 o masie 4 ton wykorzystywała w pełni jego możliwości.
7. Przyczepa do transportu paliwa napędowego A-Stoff. Przyczepa z ciekłym tlenem holowana była
przez ciężki ciągnik Hanomag SS 100 na miejsce startowe rakiety. Składała się z dwuosiowego podwozia, na którym umieszczono zbiornik na ciekły tlen.Był on mocowany za pomocą specjalnego wzmocnionego szkieletu, zapewniającego bezpieczny transport setek litrów ciekłego tlenu.Do
wykonania modelu wykorzystałem kupione kiedyś podwozie, zbiornik wytoczył mi z drewna bukowego zaprzyjaźniony tokarz, elementy konstrukcji stalowej wykonałem z plastikowych profili.
8. Ciężka ciężarówka Bussing-Nag. W kolumnie pojazdów towarzyszących rakiecie V2 wykorzystywano też ciężarówki firmy Bussing-Nag o napędzie na jedną lub obie osie.Stosowano w nich sześciocylindrowy silnik diesla 105BHP. Ciężarówka ważyła prawie 6 ton/5900kg/ Jej zmodernizowana wersja z zabudowaną skrzynią ładunkową posiadała instalację do mobilnego
ładowania i serwisowania baterii akumulatorów dla rakiet V2. Wersja ze skrzynią ładunkową i plandeką używana była do przewożenia żołnierzy obsługi i zaopatrzenia.Model firmy Wiking.
9. Suwnica bramowa Freis/ Stabo była 15-sto tonowym dźwigiem portalowym wyprodukowanym w 1942 roku w zakładach Freis&Sohn we Frankfurcie. Miała zastosowanie przede wszystkim w wojskach pancernych Wehrmachtu.Przy jej pomocy dokonywano napraw ciężkich czołgów, wymieniano im silniki lub też całe wieże. Konstrukcja umożliwiała przejście z pozycji marszowej do
roboczej w ciągu 12 minut.Wykorzystywano przy tym system bloczków i ręcznych korb. Wyposażona była w trzyfazowy silnik elektryczny o mocy 10 KM. W przypadku braku zasilania mogła być obsługiwana ręcznie. Podnoszenie ciężarów odbywało się za pomocą bliźniaczych wielokrążków i 6-ściu 37 żyłowych ocynkowanych lin stalowych o średnicy 3/4 cala. Prezentowany
model wykonała firma Wespe z Rumunii, Jest to odlew żywiczny. Model można kupić jako gotowy
w położeniu roboczym lub jako model do samodzielnego montażu.Producent nie przewidział wykonania modelu w wersji transportowej i to stanowiło największy problem wykonawczy. Dla
jej złożenia korzystałem z dostępnych w internecie zdjęć.
10. Jednoosiowa przyczepka z zamontowaną pompą do ciekłego tlenu. Podwozie z przyczepki RocoMinitanks, nadbudowa wykonana samodzielnie z tektury.
11. Przyczepa z cysterną na B-Stoff wraz z dystrybutorem paliwa.podwozie od przyczepy nieznanej firmy. Nadbudowa wykonana z nadbudowy powyższej przuczepy. Reszta detali wykonana z tworzywa sztucznego.
12.Ciężarówka z cysterną na podwoziu 3-tonowego Opla Blitza, oznaczona jako Kfz.385. Była jedną z cystern wykorzystywanych przez Luftwaffe do przewozu paliwa lotniczego.W pododdziałach rakiet V2 służyła do przewozu B-Stoffu, czyli mieszaniny 75% alkoholu etylowego i 25% wody. W tej wersji wymagała holowania dodatkowej pompy na przyczepce.Model firmy Wespe.
13-14. Podstawa wyrzutni zwana Abschlussplattform została wykonana w zakładach Pfaff. Była holowana na specjalnej przyczepce przez Feurleitpanzera. Środek podstawy w kształcie ostrosłupa
o łagodnie opadających ścianach pełnił rolę odchylacza wiązki gazów wylotowych startującej rakiety. Wierzchołek był wykonany z hartowanej stali. Podstawa ważyła 1630 kg i była w stanie
wytrzymać ciężar w pełni zatankowanej rakiety V2.
Wózek transportowy wykonany był z rur o średnicy 100 mm.Ta bardzo udana konstrukcja umożliwiała jego odholowanie po posadowieniu na podłożu spoczywającej na nim platformy startowej.Ostatnie zdjęcie przedstawia model w skali 1/72. Uproszczona wersja to produkt firmy Wespe. Wózek to moje własne wykonanie.
15. Opel Blitz 3-tonowy jako samochód testowy. Przewoził w pobliże miejsca odpalania rak
iety nadajnik radiowy dla sterowania rakietą za pomocy wiązki promieni. Zajmował pozycję w odległości 6-8 kilometrów od miejsca startu.Model firmy Herpa.
16.Kolejny Opel-Blitz w kolumnie pojazdów rakiety V2. To pojazd z grupy pomiarowej, z zainstalowanym w swojej nadbudowie sprzętem niezbędnym dla obliczeń pozycji startowych
rakiet. Model to podrasowany model Roco minitanks.
Komentarze
Prześlij komentarz